21.1.2009 | 03:25
Smásögurnar mínar...
Halelújaaa halelújaaa, halelújaaaa, halelúhúhúhúhújaaaaaaaaaa er
gott lag í tilefni dagsins, nagar á sér fingurgómana og lætur lítinn
blett undir einni nöglinni angra sig, hann er eins og neyðartakki sem
verður að nást, hún heldur áfram að kroppa skinnið undan aumingja
nöglinni þar til hún kemst að blettinum, hann spryngur og blóð lekur,
ohh vonbrigði hugsar hún með sér.
Hélt þetta væri eitthvað korn þarna fast sem hún ætlaði að hampa sigri yfir að hafa náð..Ómerkilega stundin breytist svo í sársauka í sturtunni.. Áááááá fokk
hún meiðir sig í puttanum..wonder why geggjaða kona hugsar hún?
Sápan undir nöglunum og hjartslátturinn breytist í öskur í puttanum.
Allt í einu er puttinn aðal atriðið.
Hún ákveður með sér, ég er stjórinn hér, ég ræð. Ég hlusta ekki á puttann, hver segir að ég finni til..nema ég sjálf. Hún réttir úr bakinu, gengur ákveðin og nánast vélræn að sápuhylkinu og fær sér meiri sápu..
Can you do me a favor? Hún lítur við og sér mann með fullt af alltof gylltum úrum upp um alla handleggi, glennir upp glyrnurnar og ætlar að kinka kolli.
Hann segist vilja vera með á næsta ættarmóti, hún svarar fljótt, það er lítið mál, þú mætir í samfellu næstu helgi, með bindi og vegabréf.
Hann fellur tár af gleði og sagðist alltaf hafa vitað að hún væri frænka sín.
Hún klórar hann með augunum og langar mest til að kefla hann líka og henda upp í Hallgrímsturn...Nota hann svo í að slæða sjóinn eftir nokkrum þúsund marglyttum eða svo. Greyið greyið greyið sætisæti.
Hélt þetta væri eitthvað korn þarna fast sem hún ætlaði að hampa sigri yfir að hafa náð..Ómerkilega stundin breytist svo í sársauka í sturtunni.. Áááááá fokk
hún meiðir sig í puttanum..wonder why geggjaða kona hugsar hún?
Sápan undir nöglunum og hjartslátturinn breytist í öskur í puttanum.
Allt í einu er puttinn aðal atriðið.
Hún ákveður með sér, ég er stjórinn hér, ég ræð. Ég hlusta ekki á puttann, hver segir að ég finni til..nema ég sjálf. Hún réttir úr bakinu, gengur ákveðin og nánast vélræn að sápuhylkinu og fær sér meiri sápu..
Can you do me a favor? Hún lítur við og sér mann með fullt af alltof gylltum úrum upp um alla handleggi, glennir upp glyrnurnar og ætlar að kinka kolli.
Hann segist vilja vera með á næsta ættarmóti, hún svarar fljótt, það er lítið mál, þú mætir í samfellu næstu helgi, með bindi og vegabréf.
Hann fellur tár af gleði og sagðist alltaf hafa vitað að hún væri frænka sín.
Hún klórar hann með augunum og langar mest til að kefla hann líka og henda upp í Hallgrímsturn...Nota hann svo í að slæða sjóinn eftir nokkrum þúsund marglyttum eða svo. Greyið greyið greyið sætisæti.
Vonandi er tíminn galdramaður sem neitar að endurtaka það sem hér
fer fram, það er oft sagt að hlutir séu tímasóun, fæðing tekur tíma, er
hún tímasóun?
Hvað er tímasóun, að finna til? Er tímasóun að strita, erfiða, sjá eftir hlutum, missa samband við vin, missa af tækifærum, gera mistök og skandala, er tímasóun að gera ekki neitt?
Lífið gæti allt eins verið dauðinn, kannski er það eftir allt þannig, við rembumst hér í þessu tímabelti og svo förum við yfir í hitt tímabeltið og þá gengur allt upp?
Var þetta þá allt tímasóun? Eða var þetta the gratest ever áður en við fórum yfir í hið fullkomna líf? Hvað ef maður keyrist áfram af réttum ákvörðunum, stórum og merkilegum, hvað verður þá um hið ljúfa mjúka nothingness? Skalinn verður e.t.v. styttri hjá þeim sem lifa lífinu á skriðtæklingunni,, gæti maður orðið fátækari á sál? Misst af sálinni og sjálfum sér? Ég sé mig sem endalausan víðavöll, líkt og heiminn sem ég hef aldrei séð, mig dreymir um að sjá og upplifa svo margt og mér finnst gott að það sé þarna í boði einhvers staðar. Ég þarf ekkert endilega að sjá allt en ég veit að umhverfið mun sjá það sem það þarf að sjá því það er það sem fær mig til að leita inn á við. Umhverfið fær mig til að finnast ég ekki vera tímasóun. Tíminn er tímasóun ef eitthvað er því hann er ekki til, ég er til. Hvað ef ég hefti í puttann minn núna? Er þannig tími til?
Hvað er ekki til? Jú það sem ég geri ekki við mig og umhverfið mitt er ekki til, sá tími verður aldrei til en hvað með hugsunina og þann tíma sem ég hef eytt í að hugsa út í svona hluti? Er það tímasóun?
Er ég þessi galdramaður tímans? Hver stjórnar tímanum
og tímasóuninni? Heimspekileg geggjun, tímasóun? Listamenn..tímasóun?
Heilinn og hugsunin tímasóun? Kaffirassapakk og sígarettutottarar tímasóun?
Tíminn verður raunverulegur þegar ég vil að hann líði hjá, þegar ástandið fer inn á við og framkallar viðbrögð í landinu mínu óendanlega. Tíminn er þá ekki tími
heldur ótími, tími sem ekki er, tími sem fer, tími sem er aðeins inní mér.
Hvað er tímasóun, að finna til? Er tímasóun að strita, erfiða, sjá eftir hlutum, missa samband við vin, missa af tækifærum, gera mistök og skandala, er tímasóun að gera ekki neitt?
Lífið gæti allt eins verið dauðinn, kannski er það eftir allt þannig, við rembumst hér í þessu tímabelti og svo förum við yfir í hitt tímabeltið og þá gengur allt upp?
Var þetta þá allt tímasóun? Eða var þetta the gratest ever áður en við fórum yfir í hið fullkomna líf? Hvað ef maður keyrist áfram af réttum ákvörðunum, stórum og merkilegum, hvað verður þá um hið ljúfa mjúka nothingness? Skalinn verður e.t.v. styttri hjá þeim sem lifa lífinu á skriðtæklingunni,, gæti maður orðið fátækari á sál? Misst af sálinni og sjálfum sér? Ég sé mig sem endalausan víðavöll, líkt og heiminn sem ég hef aldrei séð, mig dreymir um að sjá og upplifa svo margt og mér finnst gott að það sé þarna í boði einhvers staðar. Ég þarf ekkert endilega að sjá allt en ég veit að umhverfið mun sjá það sem það þarf að sjá því það er það sem fær mig til að leita inn á við. Umhverfið fær mig til að finnast ég ekki vera tímasóun. Tíminn er tímasóun ef eitthvað er því hann er ekki til, ég er til. Hvað ef ég hefti í puttann minn núna? Er þannig tími til?
Hvað er ekki til? Jú það sem ég geri ekki við mig og umhverfið mitt er ekki til, sá tími verður aldrei til en hvað með hugsunina og þann tíma sem ég hef eytt í að hugsa út í svona hluti? Er það tímasóun?
Er ég þessi galdramaður tímans? Hver stjórnar tímanum
og tímasóuninni? Heimspekileg geggjun, tímasóun? Listamenn..tímasóun?
Heilinn og hugsunin tímasóun? Kaffirassapakk og sígarettutottarar tímasóun?
Tíminn verður raunverulegur þegar ég vil að hann líði hjá, þegar ástandið fer inn á við og framkallar viðbrögð í landinu mínu óendanlega. Tíminn er þá ekki tími
heldur ótími, tími sem ekki er, tími sem fer, tími sem er aðeins inní mér.
Sólin sest í suðri, ég slekk eldinn og allt verður dimmt. Glóðið
fuðrast upp og ég sé þá hlaupa framhjá á fleygiferð. Mér bregður ekki
neitt því ég veit þeir eru heima hjá sér, minn heimur er ekki sýnilegur
þeim en ég sé þá. Rökkrið er raunverulegt, hlaðið andrúmsspennu, þykkt
og djúpt. Held utan um sprekið og þykir óendanlega vænt um það. Þukla
það og nudda með fingurgómunum, hnúðarnir skemmtilega fjölbreyttir og
misjafnir, ég huxa til rætna þeirra og hvers vegna þeir eru svona
misjafnir. Hvað veldur svona einstakri fegurð. Hvað veldur því að mér
finnst þetta svona fallegt. Hjartað mitt brestur í grát, ég brest með
sprekinu, við brestum saman, liggjum í grasinu við hitann sem áður var
eldurinn. Eins og ástfangið par liggjum við í útilegunni og grátum og
föðmumst. Sprekið varð hluti af mér og ég varð hluti að því. Verurnar
hætta að hlaupa, þær sitja nú og stara á okkur. Ég get ekkert að þessu
gert hugsa ég með mér,
ég get ekki sleppt því, ég elska þetta litla krútt. Ein veran kemur með kleinu handa mér og ég tek við henni, get samt ekki borðað er svo hugfangin. Hvaða fokking samband er ég komin í hérna, er ég svona alvarlegur náttúrusinni??
ég get ekki sleppt því, ég elska þetta litla krútt. Ein veran kemur með kleinu handa mér og ég tek við henni, get samt ekki borðað er svo hugfangin. Hvaða fokking samband er ég komin í hérna, er ég svona alvarlegur náttúrusinni??
Mjúkur sem bómull, hrár að innan, ungur ferskur og frískur,
hræddur og fjarlægur, kunnuglegur og hlýr, ofsalega ómögulegur og þó
svo skýr. Heilinn frýs og tíminn stendur í stað það bendir allt til
þess að eitthvað sé að, kenningarnar sem hafa alltaf talað þegja núna
og humma, í mesta lagi strjúka mér um kinn. Andvarinn, vinur minn,
tölvupósturinn, kynlífsleikurinn, sleikurinn,
barinn og hávaðinn. Hann fýkur um koll, hann er viðkvæmur og hefur létta sál, það var gott að vera með honum og fátt um vandamál. Það kom sú stund þó að lífið varð frekt, helvítis siðmenningin og skynsemin.
Tveir menn eru í einum manni, það er innbyggt í fæðingunni. Hjartað og Heilinn berjast heila ævi og auminginn með þetta tvennt hlýtur örlög þessa tveggja. Hver svo sem þau verða er annað sem lífið hendist með til og frá eftir straumum og stefnum.
Fullt tungl í heilauppskurði og fullt tungl í hjartauppskurði??
Lekur blóðið eða rennur það? Var hann aumur fyrir, var hann gerilsneyddur, var hann fullur af skít, var hann hræddur, var hann fæddur mæddur, dofin sem dós og soðinn súld.
Seint seint seint seint seint verður mér svarað því það kemur mér ekki lengur við.
barinn og hávaðinn. Hann fýkur um koll, hann er viðkvæmur og hefur létta sál, það var gott að vera með honum og fátt um vandamál. Það kom sú stund þó að lífið varð frekt, helvítis siðmenningin og skynsemin.
Tveir menn eru í einum manni, það er innbyggt í fæðingunni. Hjartað og Heilinn berjast heila ævi og auminginn með þetta tvennt hlýtur örlög þessa tveggja. Hver svo sem þau verða er annað sem lífið hendist með til og frá eftir straumum og stefnum.
Fullt tungl í heilauppskurði og fullt tungl í hjartauppskurði??
Lekur blóðið eða rennur það? Var hann aumur fyrir, var hann gerilsneyddur, var hann fullur af skít, var hann hræddur, var hann fæddur mæddur, dofin sem dós og soðinn súld.
Seint seint seint seint seint verður mér svarað því það kemur mér ekki lengur við.
Eldurinn í eyrunum framleiðir svitadropa á enninu mínu, ég heyri
pirrandi raddir og suð sem kemur langa leið að. Ég veit ekki hvernig ég
get sloppið úr þessu, þetta eltir mig nótt og dag.
Lesturinn gengur hægt í dauðaþögninni. Sjálfhverfan verður andstyggilega ágeng og hver einasti millimetri á líkaman mínum heimtar athyggli. Farðu í rassgat totti ljós-skotti, þú skilur aldrei þegar menn eru þöglir en vilja samt segja það sem þú segir, hættu að stela, hættu að reyna, hún og hann, hann og hún, ohhh hvað þetta er mikið kjaftæði! Endalaus klapp og sleikir, orkan búin og hvað svo? Heldur sig langt frá kökunni þessi, segir karlinn í afgreiðslunni og hlær svo það sést uppí kokið á honum og jú og já, hann hefur farið í nokkrar aðgerðir á því sé ég.
Ég sest í það sem eftir er af þessum stól, langar til að fara úr fötunum og hlusta á rokk og ról.
Skartið truflar alla sem eru að ræða saman, fólkið er mergjað bilað hérna, shitt hvað það er að tala! Hvað í fokkanaum eru þau svona mikið að tala? Ég hef víst ekkert til málanna að leggja en mikið langar mig að sleikja á mér viðbeinið, mmmm, það kallar á mig og þau hverfa á brott.
Jacking jack kemur inn, hermenn og fullt af fórnarlömbum. Já há hugsa ég með mér, hver þremillinn, og ég sem hélt ég væri ekki raunveruleg? Jack lítur á mig, slær mig utanundir og segir, svona fólk frá svona stöðum, ég kem frá Bandaríkjunum og þar lærum við að trúa á okkur og treysta á svo við öllu getum sigrast á..Ég lít á hann og skýt eldskoti í hann, hann fellur í gólfið, heldur samt áfram að tala, ég stend upp og þen út brjóstkassann, lít ekki niður, segi ekki neitt, tek hælinn minn og tala við hann í staðinn, því hann er merkilegri en Jack. Roger Roger, I´ve Jack here, he´s a pain in the ass, what do you want me to do? Alfa Omega, he´s down on the ground, stay there, put a sock in him, his socking focking fock and a focking cock. Ég vissi það, vissi það vissi það, Jack er ekki jack, heldur ekki neitt!
Lesturinn gengur hægt í dauðaþögninni. Sjálfhverfan verður andstyggilega ágeng og hver einasti millimetri á líkaman mínum heimtar athyggli. Farðu í rassgat totti ljós-skotti, þú skilur aldrei þegar menn eru þöglir en vilja samt segja það sem þú segir, hættu að stela, hættu að reyna, hún og hann, hann og hún, ohhh hvað þetta er mikið kjaftæði! Endalaus klapp og sleikir, orkan búin og hvað svo? Heldur sig langt frá kökunni þessi, segir karlinn í afgreiðslunni og hlær svo það sést uppí kokið á honum og jú og já, hann hefur farið í nokkrar aðgerðir á því sé ég.
Ég sest í það sem eftir er af þessum stól, langar til að fara úr fötunum og hlusta á rokk og ról.
Skartið truflar alla sem eru að ræða saman, fólkið er mergjað bilað hérna, shitt hvað það er að tala! Hvað í fokkanaum eru þau svona mikið að tala? Ég hef víst ekkert til málanna að leggja en mikið langar mig að sleikja á mér viðbeinið, mmmm, það kallar á mig og þau hverfa á brott.
Jacking jack kemur inn, hermenn og fullt af fórnarlömbum. Já há hugsa ég með mér, hver þremillinn, og ég sem hélt ég væri ekki raunveruleg? Jack lítur á mig, slær mig utanundir og segir, svona fólk frá svona stöðum, ég kem frá Bandaríkjunum og þar lærum við að trúa á okkur og treysta á svo við öllu getum sigrast á..Ég lít á hann og skýt eldskoti í hann, hann fellur í gólfið, heldur samt áfram að tala, ég stend upp og þen út brjóstkassann, lít ekki niður, segi ekki neitt, tek hælinn minn og tala við hann í staðinn, því hann er merkilegri en Jack. Roger Roger, I´ve Jack here, he´s a pain in the ass, what do you want me to do? Alfa Omega, he´s down on the ground, stay there, put a sock in him, his socking focking fock and a focking cock. Ég vissi það, vissi það vissi það, Jack er ekki jack, heldur ekki neitt!
Í kverkunum er lag sem byrjar djúpt niðri, heiftarlegur blús sem
krælar grimmt og virðist undirbúa sig undir mikið eldgos. Ég finn
hvernig ég yfirhvolfast af tilfinningum sem hafa ekkert með þetta að
gera og þó allt. Heltekin af augnabliki sem ég hef ekkert með að gera?
Heltekin af áhrifum sem líkaminn hefur allt með að gera? Blús segi ég
því blús er blús, tónlist sem finnur til og snýst um að finna til,
eitthvað sem kallinn hlustar á í einrúmi, hlustar á þegar enginn sér
til.
This is a wonderful world, svipað ástand sem ég fæ yfir mig, nema ég get ekki alveg samþykkt þetta, kemst alveg upp í 50% trú og skilning, tilfinningalega samþykki þetta vegna aulaauðtrúar minnar og saklausa hjartans en viðkvæmnin teygir sig líka út í grimmdina og snertir hana jafn mikið og bregst jafn sterkt við henni. Fimmtíu prósent fagur heimur er allt sem ég get gert.
Hamingjan er ekkert eins og eitthvað, hún er partur af líkamsstarfseminni. Jú hún er eins og eitthvað þegar við þurfum að segja öðrum frá en vá hvað það er furðulegt fyrirbæri að þekkja svona hluti af náttúrunnar hendi en þó þurfum við að gera okkur öðrum skiljanleg með svona nákvæmum hætti. Jú því við viljum koma þessari tilfinningu áfram til þessarar manneskju..þá spyr ég mig, er það ekki fokking magnað? Það er hægt að uppvekja svona í annarri persónu?
Hvað erum við þá orðin?
This is a wonderful world, svipað ástand sem ég fæ yfir mig, nema ég get ekki alveg samþykkt þetta, kemst alveg upp í 50% trú og skilning, tilfinningalega samþykki þetta vegna aulaauðtrúar minnar og saklausa hjartans en viðkvæmnin teygir sig líka út í grimmdina og snertir hana jafn mikið og bregst jafn sterkt við henni. Fimmtíu prósent fagur heimur er allt sem ég get gert.
Hamingjan er ekkert eins og eitthvað, hún er partur af líkamsstarfseminni. Jú hún er eins og eitthvað þegar við þurfum að segja öðrum frá en vá hvað það er furðulegt fyrirbæri að þekkja svona hluti af náttúrunnar hendi en þó þurfum við að gera okkur öðrum skiljanleg með svona nákvæmum hætti. Jú því við viljum koma þessari tilfinningu áfram til þessarar manneskju..þá spyr ég mig, er það ekki fokking magnað? Það er hægt að uppvekja svona í annarri persónu?
Hvað erum við þá orðin?
Hurðinn óð í andlitið á honum, hann vissi að hann hefði farið of
geyst í gegnum þetta þéttingsþétta hurðardrasl. Valsaðiru ekki inn með
allt góðgætið vinur minn, sýndist henni hann vera of þéttur í holdinu
og lögu og föngulegur eins og múttan og afinn. Ég hlammaði mér niður á
gólf í geðshræringu, það kvein í þvottavélinni og ketillinn vældi og
vældi. Ég fann hvernig ég róaðist innra með mér og herðarnar slöknuðu
er ég hafði komið mér vel fyrir, fyrir framan þvottavélina. Mikið er
þetta ótrúlega góð þvottavél, elska línurnar í henni og hornin svo
girnilega fögur og traust..Ég meina hverja einustu hugsun og ég bindst
henni tilfinningaböndum og um leið og ég hugsa þetta þá finn ég hvernig
andlega hlið mín er farin að bíða eftir því að komast í samband við
þvottavélina. Hendurnar eru að þyngjast og ég hætti að hugsa svona
mikið, ég horfi í gegnum gluggann á vélinni og finn hversu ánægð ég er
hvað þvotturinn er marglita og skemmtilegur í samsetningunni.
Prógrammið er líka skemmtilegt. Ég fæ unun út úr því að horfa á froðuna
leika um þvottinn og hvernig þvotturinn vaggar til og frá í sápunni og
litla vatninu sem er komið í hana. Ég finn hvernig ég fæ tilhlökkun í
að prógrammið fari að gera eitthvað nýtt og kannski veltur það
þvottinum í heilan hring næst! Ég líð áfram í þessari unaðstilfinningu
og tek eftir því að allar mínar áhyggjur eru al-farnar...svo lengi sem
þetta prógram endist alla vega. Snjórinn úti er líka svona fallegur en
hann er úti, ég er inni.
Hún skrifar beint á gítarinn með varalitablýanti sem eru vonbrigði
því hann getur ekki notað hann þá þurrkast þetta af, hann strýkur í
gegnum hárið sitt og finnur stressið umlykja sig, grettir sig og fær
gæsahúð því hún lítur beint í augun á honum en mjög fjarlægt, segir
þetta er nú piss þetta drasl sem ég drekk, hvernig getur svona kostað
svona mikið? Um leið og ég snéri mér við byrjuðu lætin út á torgi með
hjólastólahersveitinni og þyrlur út um allt. Rosalega eru þessi
fjandans kastarar sterkir, hvað er að þessu liði er verið að reyna lýsa
í gegnum mann eða?
Klæði mig úr stuttbuxunum og garga út í náttúrunni, "Allt ÞÉÉÉR AÐ KENNA" NÚ VERÐ ÉG AÐ KAUPA MÉR LAKKRÍS OG ÉG HATA LAKKRÍS!!! Einn tekur utan um mig og segist svo skilja þennan vanda og fær bóner..Ég slengi mér aftur á bak, hnussa en hitna þó, hvað er að mér?
Ég leggst í grasið og horfi uppí kuldann, þvílíkur kuldi þarna í háloftunum, afhverju get ég ekki flogið, mikið langar mig að fljúga í þessum kulda og helst frosna í miðju fluginu, vá þvílíkt fallegur dauðdagi!! Kikkur kikkur kikkur hvernig getur hann afþakkað veitingar sem lykta svona vel? Grasið er fast í hringnum mínum eftir átökin í grasinu, ég er hrikalega dofin og tóm og næ ekki andanum, veganesti í næstu átök hugsaði ég með mér, hvernig sem það svo sem fer og hvar það verður er ótrúlega óspennandi heimspekipæling sem ég gefst nærri strax upp á að pæla meira í enda tek ég það sem hæstri hendi býðst held ég. Ævintýrin eru þannig og þannig gerast hlutirnir í heimi ævintýranna, þú átt ekkert rass að vita bara hvað gerist næst! Ég hoppaði yfir girðinguna, missteig mig á þúfunum, sennilega þúfur frá 1800, rosa hnullungar, sumar voða góðar með sig æææ þessar stelpur á klósettunum sem gelta og gelt og svo áður en ég veit af fór ég að gelta og gelta og það leiddi út í spangól, þá opnaðist hurðin og hlébarðaklæddur vélvirki kom æðandi inn og spurði hvort síminn hefði verið að hringja, ég rétti honum símann sem var tissjú og hann hóstaði og hóstaði í bréfið og þakkaði svo fyrir sig og fór. Ég leit í spegilinn í 10 x í dag og vissi alveg hvað myndi gerast næst, jú ég þurrkaði mér, hrysti hausinn ærlega og urlaðist.
Klæði mig úr stuttbuxunum og garga út í náttúrunni, "Allt ÞÉÉÉR AÐ KENNA" NÚ VERÐ ÉG AÐ KAUPA MÉR LAKKRÍS OG ÉG HATA LAKKRÍS!!! Einn tekur utan um mig og segist svo skilja þennan vanda og fær bóner..Ég slengi mér aftur á bak, hnussa en hitna þó, hvað er að mér?
Ég leggst í grasið og horfi uppí kuldann, þvílíkur kuldi þarna í háloftunum, afhverju get ég ekki flogið, mikið langar mig að fljúga í þessum kulda og helst frosna í miðju fluginu, vá þvílíkt fallegur dauðdagi!! Kikkur kikkur kikkur hvernig getur hann afþakkað veitingar sem lykta svona vel? Grasið er fast í hringnum mínum eftir átökin í grasinu, ég er hrikalega dofin og tóm og næ ekki andanum, veganesti í næstu átök hugsaði ég með mér, hvernig sem það svo sem fer og hvar það verður er ótrúlega óspennandi heimspekipæling sem ég gefst nærri strax upp á að pæla meira í enda tek ég það sem hæstri hendi býðst held ég. Ævintýrin eru þannig og þannig gerast hlutirnir í heimi ævintýranna, þú átt ekkert rass að vita bara hvað gerist næst! Ég hoppaði yfir girðinguna, missteig mig á þúfunum, sennilega þúfur frá 1800, rosa hnullungar, sumar voða góðar með sig æææ þessar stelpur á klósettunum sem gelta og gelt og svo áður en ég veit af fór ég að gelta og gelta og það leiddi út í spangól, þá opnaðist hurðin og hlébarðaklæddur vélvirki kom æðandi inn og spurði hvort síminn hefði verið að hringja, ég rétti honum símann sem var tissjú og hann hóstaði og hóstaði í bréfið og þakkaði svo fyrir sig og fór. Ég leit í spegilinn í 10 x í dag og vissi alveg hvað myndi gerast næst, jú ég þurrkaði mér, hrysti hausinn ærlega og urlaðist.
Ekkert val um hvað ég á að merkja við hugsaði ég með mér um leið
og mér var ýtt til hliðar af yfirvigtartrölli. Hann andaði stíft á mig
en horfði samt ekki á mig, veit ekki á hvað hann var að horfa. Kannski
með órætt augnaráð, var með bónuspoka en ekkert í honum, samt eins og
hann ætti heiminn. Ég þurrka mér á handklæðinu, lít í spegilinn, hey
hvert fór ég?
Fokking rugl er þetta, er ég með ljósadepil í auganu? Ég næ ekki flæðinu sem ég ætlaði mér, ég ég ég ég ,úff hvað með öll dýrin? Skrifstofufílingurinn er ekki að gera sig, ég þurrka á mér ennið og fæ sting í heilann, búin á því og ætla að rölta en kemst ekki langt því kókosbollurnar eru búnar. Sjénsinn að ég nái þessu ekki í þetta sinn, hvað myndi gamli Engilbert Evert segja við þessu, hann sem mokaði svo oft stéttina fyrir mig og bræddi mörg hjörtu ég öskra..
AFSLÁTTUR!! KALLARÐU ÞETTA AFSLÁTT, og gef henni einn beint á gagnaugað, ekki vottur af eftirsjá..Ég vakna eftir 10 mín dott á stéttinni og leik mér að því að veltast um í snjónum með óráði, það eru allir svona, common!!! Á ég að klára þennan fíling spyr ég um leið og ég fer á bak en hún segir að hann sé óreyndur og hálfgerð ótemja, ég tek um beislið með einum putta, sting öðrum uppí mig og segist ekki skilja hana, vissirðu ekki eða gastu ekki ímyndað þér að þetta færi svona, ég hugsaði með mér..ef fjandans teppið hefði ekki verið svona litskrúðugt..
Fokking rugl er þetta, er ég með ljósadepil í auganu? Ég næ ekki flæðinu sem ég ætlaði mér, ég ég ég ég ,úff hvað með öll dýrin? Skrifstofufílingurinn er ekki að gera sig, ég þurrka á mér ennið og fæ sting í heilann, búin á því og ætla að rölta en kemst ekki langt því kókosbollurnar eru búnar. Sjénsinn að ég nái þessu ekki í þetta sinn, hvað myndi gamli Engilbert Evert segja við þessu, hann sem mokaði svo oft stéttina fyrir mig og bræddi mörg hjörtu ég öskra..
AFSLÁTTUR!! KALLARÐU ÞETTA AFSLÁTT, og gef henni einn beint á gagnaugað, ekki vottur af eftirsjá..Ég vakna eftir 10 mín dott á stéttinni og leik mér að því að veltast um í snjónum með óráði, það eru allir svona, common!!! Á ég að klára þennan fíling spyr ég um leið og ég fer á bak en hún segir að hann sé óreyndur og hálfgerð ótemja, ég tek um beislið með einum putta, sting öðrum uppí mig og segist ekki skilja hana, vissirðu ekki eða gastu ekki ímyndað þér að þetta færi svona, ég hugsaði með mér..ef fjandans teppið hefði ekki verið svona litskrúðugt..
Laugardagurinn kom, hélt hann væri löngu búinn en ruglid sem fylgir tví ad vera eilífdarstúdent og lesa aldrei nokkurn skapan hlut..nema vera gódur med folk, tad er vanmetinn andskoti. For til utlanda um daginn og sa ledurmann, alveg gegnheilann, rosalega hlytur hann ad borda mikid grænmeti hugsadi eg med mer adur en ég fór aftur a barinn og keypti mer dyrustu kókómjólkina sem eg hef keypt. Kannski ekki í heimi en ég var nú í útlöndum. Enginn samthyggir útiveru í svona andrúmslofti med nákvæmlega engan gear og gjörsamlega tapad ego. Hann sat tharna og idadi allur, skynjadi mikinn vanlídan fra unga manninum sem reykti ekki, skrítid og hann svona órólegur?
Lagalega séd var thetta nokkud einkennileg upplifun og satt ad segja á ég ekki marga sanna vini sko..bara vilja og vita ekki hvad er ad gerast hahahahah nema thegar ég segi hættu nu thad er kominn thridjudagur! Ekkert hefur áhrif á mann eins mikid og ad fara í sitthvorum skónum útí búd og svo í bankann. Svo fór ég heim, thordi ekki inn var ordid svo dimmt. Eldhúsid var tómt og strokledur út um allt. Ég kíkti inní stofu og thar sátu 2 menn og 3 konur í raudu ljósi.
Ég sagdi, hey! Thad er ekki búid ad opna tívolíid! Ein daman var raudhærd med slitid hár og 2 gulltennur, samt mjög háttsett. Hún gormælti eitthvad á útlensku og held thad hafi verid eitthvad um Dallas tharna, Bob Ewing eda eitthvad, ekki viss. Ég gargadi á thá…
ÉG ER EKKI ÓLÉTT!!! Svo sótti ég sloppinn minn og lyklana og fékk mér ad borda. Thrír tímar lidu og ekkert nema kaflaskil..KAFLASKIL?
Viljidi pæla? Hver gerir svoleidis?
Sandra María Sigurðardóttir, from the bottom off my heart!
Flokkur: Menning og listir | Facebook
Um bloggið
Pensillinn
RSSBloggvinir
gammon
bergthora
utlit
katrinsnaeholm
omarragnarsson
ransu
sigro
svanurg
Nýjustu myndir
Heimsóknir
Flettingar
- Í dag (21.11.): 0
- Sl. sólarhring:
- Sl. viku:
- Frá upphafi: 0
Annað
- Innlit í dag: 0
- Innlit sl. viku:
- Gestir í dag: 0
- IP-tölur í dag: 0
Uppfært á 3 mín. fresti.
Skýringar
